De Amerikaanse topwetenschappers Mel Fugate van de Cox School of Business in Dallas en Denise Rousseau van de Carnegie Mellon University in Pittsburgh waren zomer 2011 in Nederland. Aanleiding voor hun komst was de Small Group Meeting met het thema I-deals and Employability, georganiseerd door de Universiteit van Amsterdam op initiatief van Aukje Nauta en Beatrice van der Heijden.
Binnen een volwassen arbeidsrelatie functioneren medewerker en leidinggevende meer als gelijkwaardige partner dan als onder- en bovengeschikte; staan vertrouwen, respect en wederkerigheid centraal en wisselen medewerker en leidinggevende voortdurend informatie uit over prestaties, ontwikkelbehoeften en loopbaanwensen. Dit maakt een volwassen arbeidsrelatie tot een goede basis voor het sluiten van maatwerkafspraken, i-deals.
Duurzame inzetbaarheid is tegelijkertijd noodzaak én ideaal. Het is ingegeven door de snelle ontwikkelingen op de arbeidsmarkt en het biedt werknemers kansen op ontplooiing die er voorheen niet waren. Maar het idee botst ook regelmatig met de werkelijkheid, waarin oude verhoudingen en afspraken tussen werkgever, werknemers en bonden veranderingen in de weg staan. Hoe vinden organisaties een oplossing voor dit dilemma?
In gesprekken over zelfsturing in loopbaanontwikkeling valt het mij op dat vaak gedacht wordt dat niet iedereen in staat is tot zelfsturing en ook niet iedereen daar behoefte aan zou hebben. De vraag hoe het komt dat zelfsturing in organisaties geen vanzelfsprekendheid is zou ik willen beantwoorden aan de hand van drie begrippen en benaderingen uit de psychologie: de theorie X en theorie Y van Mc Gregor, Learned helplessness en Selffulfilling proficy.
Hoe krijg je diversiteitsbeleid werkend als keer op keer blijkt dat samenwerken met mensen met een andere achtergrond niet vanzelf gaat? ‘Diversiteit: hoofd, hart en buik’, is de titel van een praktisch boek dat vorige week verscheen.
De NSvP heeft vijf organisaties in de gelegenheid gesteld om een interventie uit te werken waarmee dicht op de huid van medewerkers gewerkt kan worden aan het hanteren van verschil. Uitgangspunt bij deze interventies is door dialoog te streven naar ‘inclusion’, zodat een situatie ontstaat waarbij verschillen tussen mensen worden gewaardeerd en benut.
Al denken we nog zo goed bezig te zijn met diversiteitsbeleid, onbewuste vooroordelen kunnen de zaak zonder dat we dat in de gaten hebben vervelend dwarsbomen. Daniël Wigboldus, hoogleraar sociale psychologie aan de Radboud Universiteit Nijmegen, legt uit hoe dat werkt en wat we eraan kunnen doen.
Medewerkers in de ouderenzorg voelen zich vaak tekortschieten, omdat ze niet de zorg kunnen bieden die ze zouden willen. Ze hebben steeds minder tijd, terwijl er steeds meer van ze wordt verwacht. De zorg wordt steeds zwaarder, terwijl het opleidingsniveau in de sector daalt. Medewerkers ervaren een grote afstand tot het management en de negatieve beeldvorming komt de sector ook al niet ten goede.
Voor jongeren met een arbeidsbeperking is het moeilijk om aan werk te komen. De keuzemomenten in het arbeidstoeleidingstraject kunnen tot een crisis leiden. Door het inzetten van een Eigen-kracht-conferentie kan het eigen netwerk geactiveerd worden en zo kan de regie over de keuzes zoveel mogelijk bij de cliënt blijven.
Jongeren met een licht verstandelijke beperking zullen vanwege hun beperkingen niet binnen elk beroep floreren. Een goede keuze is juist voor deze groep van extra groot belang. Om tot een goede keuze te komen, voldoen de gewone beroepskeuzetests niet. Daarom is met steun van de NSvP voor deze groep een speciale test ontwikkeld: de SIWIT.