David Jacob van Lennep (1896-1982) wordt beschouwd als een van de pioniers van de psychotechniek (later de Arbeids- en Organisatiepsychologie) in Nederland. Als telg van een beroemd adellijk geslacht, studeerde hij theologie in Groningen. Maar zijn belangstelling ging steeds meer uit naar de psychologie; eind 1924 werd hij aangesteld als eerste directeur van het Utrechtse Bureau voor Beroepskeuze, de voorloper van de Nederlandse Stichting voor Psychotechniek. Hij legde een grote nieuwsgierigheid aan de dag en voerde tal van experimenten uit op het gebied van de psychotechniek. Zo zocht hij naar een wetenschappelijke basis voor het testen van kandidaten.
Zonder steun van een voorganger of formele vooropleiding moest hij het grootste deel zelf zijn weg vinden. Toch liep hij al gauw voorop met zijn diagnostische aanpak.
Van Lennep bleef zijn leven lang verbonden aan de NSvP. Ook toen hij na zijn studie psychologie, in 1949 werd benoemd tot hoogleraar aan de Utrechtse universiteit. Hij wordt gezien als een klassiek psycholoog, een waarnemer van het menselijk gedrag die met name werd geboeid door de voorspelbaarheid ervan. Hij wilde kandidaten niet alleen van een psychologisch etiket voorzien, maar hen ook benaderen als 'medemensen die zelf verantwoordelijk zijn voor datgene wat zij van hun leven wensen te maken'.
Meer over de historie van de NSvP en de mensgedreven founding fathers David van Lennep, Hendrik van der Vlist en Taco Kuiper is te lezen in het boekje "oog voor ontwikkeling" (hier te downloaden).
Reageren